بررسی فراوانی جدایه های شیگلا سونئی از کودکان مبتلا به اسهال مراجعه کننده به دو بیمارستان امام خمینی و میلاد در تهران در سال 1391 و بررسی الگوی حساسیت آنتی بیو تیکی ایزوله‌ها

زمینه و اهداف: شیگلا از عوامل شایع اسهال و مرگ و میر در کودکان زیر 10 سال در کشورهای در حال توسعه شناخته شده است. روش‌های روتین ازمایشگاهی برای جداسازی انواع شیگلا وقت گیر و هزینه بر می‌باشد,  در این مطالعه به جداسازی زیر گونه‌های شیگلا سونئی از نمونه بیماران مبتلا به دیسانتری بر اساس اهمیت تشخیص ژن تهاجمی و اختصاصی  ipaH)) با PCR در مقایسه با روشهای روتین بیوشیمیایی و سرولوژیک پرداخته شده است. مواد و روش کار: در این مطالعه تعداد 3000 نمونه مدفوع از کودکان مبتلا به اسهال مراجعه کننده به دو بیمارستان امام خمینی و میلاد در تابستان و پاییز 1391 جمع آوری گردید. سپس بر روی نمونه‌ها آزمون‌های استاندارد بیوشیمیایی و سرولوژیک مربوط به گونه‌های شیگلا انجام شد. برای تأیید ایزوله‌های شیگلا شناسایی شده به وسیله آزمون‌ها بیوشیمیایی، حضور ژن ipaH به وسیله PCR مورد ارزیابی قرارگرفت. آزمون سرولوژیک مربوط به زیر گونه‌های شیگلا (تهیه شده از شرکت بهار افشان) انجام شد و سویه شیگلا سونئی جداسازی گردید. تست انتی بیوگرام مربوط به 10 آنتی بیوتیک (بر اساس جدول CLSI) بر روی ایزوله‌های شیگلا سونئی انجام شد. یافته‌ها: تعداد 160 ایزوله‌ی شیگلا جدا سازی شد و حضور ژن ipaH در انها تائید گردید و دقت این روش در مقایسه با آزمون‌های روتین سرولوژیک 100% گزارش می‌شود. از میان 160 ایزوله 50 ایزوله (32%) با استفاده از آزمون‌های بیوشیمیایی و هم‌چنین آنتی‌سرم‌های اختصاصی در گروه شیگلا سونئی طبقه‌بندی شده‌اند. همچنین 90% ایزوله‌های شیگلا سونئی مقاومت به تتراسایکلین و کوتریماکسازول و استرپتومایسین و مینو سایکلین نشان دادند. نتیجه‌گیری: استفاده از روش PCR ipaH قابل اطمینان تر، حساس تر، آسان تر و تکرار پذیر تر از روش های مرسوم بیوشیمیایی و سرولوژیک است. همچنین عامل اسهال شایع، شیگلا سونئی مقاوم به آنتی بیوتیک ها گزارش می شود.